...jako do ekranizacji/adaptacji sztuki Williama Shakespeare'a, gdyż najzwyczajniej w świecie jej nie czytałem (o co w niej chodzi jednak mniej-więcej wiem :P). Z całym szacunkiem Willy, ale uprawiana przez ciebie niegdyś sztuka nie trafia do mnie w formie (dramat, komedia, podział na role... didaskalia... agrhh... to nie jest do czytania - to jest do oglądania, czy to na scenie czy na ekranie :)). Jeśli chodzi o film to jest on wg mnie, sam w sobie, całkiem udany. Sympatyczny, zabawny i dobrze zagrany. Trochę się zdziwiłem, że adaptacja szekspirowskiego dzieła (bez urazy Will ;)) może przynieść mi tyle radości. Przeniesienie akcji do XIX-wiecznej Toskanii, choć przez niektórych wyklinane jest ruchem całkiem... zabawnym. Kochankowie śmigający na rowerach po lesie... hehe. Osobiście bardzo zaskoczyła mnie Calista Flockhart. Nie wiem ile taka jest Helena w oryginale, nie wiem ile jest w tym wizji reżysera/scenarzysty i nie wiem jaki wpływ na kształt postaci miała sama Calista, ale pewne jest jedno - to jedna z wyrazistszych bohaterek i jedna z lepiej zagranych ról w tym filmie. Kawał wyśmienitej roboty odwalił Kevin Kline w roli Bottom'a - kolejny numer jeden "SNL". Troszkę rozczarowałem się moim ulubionym Stanley'em Tuccim, który zagrał tylko "dobrze", "poprawnie", niestety bez iskry szaleństwa i geniuszu, a szkoda... rola Pucka dawała spore pole do popisu (choć sam Stanley pasuje mi do niej raczej średnio, ale podobno dobry aktor powinien poradzić sobie z każdą rolą; Tucci sobie poradził, ale mam wrażenie, że się zbytnio nie silił i po prostu zrobił to co miał zrobić - oh, Stanleyu, Stanleyu... ;D). Dla mnie 8/10. Polecam.