Filmografia Mario Bavy jest jak pudełko czekoladek. Nie dość że nie wiesz jaki gatunek Ci się trafi, to jeszcze do momentu obejrzenia poziom takiej produkcji jest tajemnicą. Jeżeli więc lubisz niespodzianki, lepiej nie czytaj dalej.
"Roy Colt e Winchester Jack" to spaghetti western, ale mocno zaakcentowano tutaj wątki humorystyczne. Jak wyglądały b-klasowe komedie na przełomie lat 60/70 we Włoszech nie warto wspominać, toteż wyszło dzieło średnio udane. Najlepiej o poziomie gagów świadczy scena w burdelu gdzie bohaterowie szarpią się rozwalając wszystko dokoła i krzycząc wniebogłosy co tylko im przyjdzie na myśl. Gdyby tego było mało, znajdziemy tu jeszcze postać rosyjskiego ex-księdza z biegunką, oraz prostytutkę która koniecznie chce się ożenić. Niby kilka dowcipów jest strawnych, ale większość to raczej hałaśliwe wygłupy na poziomie współczesnych sitcomów.
Jako western dziełu Bavy także można sporo zarzucić. Głównie, słabo wykonane strzelaniny. Co gorsza kończą się one strasznie szybko. Zamiast regularnej wymiany ognia, jedna banda napada drugą i za każdym razem agresorzy wybijają wszystkich co do osoby. Sama historia nie jest odkrywcza, wydaje się wariacją na temat słynnego westernu Leone, do którego piję w tytule mojej notki.
Bava beztalenciem bynajmniej nie jest i udowadnia to w ostatnich 20 minutach filmu. Finał robi się nieco poważniejszy, a konflikty między postaciami się zaostrzają. W ruch idą całe garści dynamitu oraz pięści, gdy te się kończą. Przyznam że zakończenie dostarczyło mi sporo rozrywki. Jeżeli więc, już nie możecie patrzeć na to co się dzieje na ekranie przez pierwszą godzinę, spokojnie warto ją przewinąć. Niewiele stracicie.