reżyser/scenarzysta trochę przedobrzył, trochę za bardzo zapatrzył się na Wesa Andersona. Starano się to wszytko za bardzo ubarwić, wystylizować, koniec końców filmowi brakuje pewnej lekkości. Oczywiście sama postać grana przez Michelle Pfeiffer ma w sobie ten rodzaj czarującej manieryczności, która albo odrzuca albo przyciąga - mnie przyciągnęła na półtorej godziny co już jest jakimś sukcesem (choć faktycznie łapałam się na tym że oglądam go dla M.Pfeiffer- lecz to też plus dobrze wykorzystany potencjał aktora).